ΙΩΒ - Giobbe - Job 27

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω	1 Et Job continua à parler en ces termes:
2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην	2 Par le Dieu vivant qui me refuse justice, par le Tout-Puissant qui m’a plongé dans la peine,
3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν	3 tant que je pourrai respirer, gardant en mes narines le souffle de Dieu,
4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα	4 je ne dirai rien de mal, pas un mensonge ne sortira de ma bouche!
5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν	5 Jamais je ne vous donnerai raison, et jusqu’à ma mort je défendrai mon innocence.
6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας	6 Je maintiens que j’ai bien agi, je n’en démords pas, je n’ai pas à rougir de ma vie!
7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων	7 Que mon ennemi soit reconnu coupable, que mon adversaire ait le sort du méchant!
8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται	8 Que peut espérer l’impie lorsqu’il prie, lorsqu’il élève son âme vers Dieu?
9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης	9 Dieu entendra-t-il son cri lorsque le malheur viendra sur lui?
10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου	10 Est-ce qu’il se plaisait auprès du Tout-Puissant, invoquait-il Dieu à tout moment?
11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι	11 Voyez, je vous montre comment agit Dieu, je ne vous cache pas les manières du Tout-Puissant.
12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε	12 Vous tous vous l’avez constaté, alors, pourquoi tourner en rond sans profit? (… Sofar de Nahama prit la parole et dit:)
13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους	13 Voici le sort que Dieu réserve au coupable, l’avenir que le Puissant réserve aux oppresseurs.
14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν	14 Leurs fils peuvent se multiplier, l’épée les attend, leurs descendants manqueront de pain.
15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει	15 La peste emportera les survivants, et leurs veuves ne pourront pas les pleurer.
16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον	16 Le méchant peut ramasser l’argent comme poussière, mettre en tas les vêtements comme la boue,
17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν	17 accumuler, oui! mais c’est un juste qui s’en habille, c’est un homme intègre qui hérite de son argent.
18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη	18 Il s’est bâti une maison, ce n’est qu’un nid, sa hutte ne vaut guère que pour un gardien.
19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν	19 Il s’est couché riche, c’était la dernière fois; quand il ouvre les yeux il n’est plus rien.
20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος	20 Tout le jour des terreurs l’ont tourmenté: un tourbillon l’emporte durant la nuit.
21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου	21 Le vent d’est le soulève: le voilà parti, il a été soufflé de là où il était.
22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται	22 Sans pitié on lui jette des pierres, il ne peut fuir devant la main qui le frappe.
23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου	23 On applaudit à sa ruine, on le conspue partout où il va. Le mystère de la Sagesse