1 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ετι μιαν πληγην επαξω επι φαραω και επ' αιγυπτον και μετα ταυτα εξαποστελει υμας εντευθεν οταν δε εξαποστελλη υμας συν παντι εκβαλει υμας εκβολη | 1 E disse lo Signore a Moisè: ancora con una piaga toccherò Faraone, e dopo questo lascerà voi uscire, e caccerà voi. |
2 λαλησον ουν κρυφη εις τα ωτα του λαου και αιτησατω εκαστος παρα του πλησιον και γυνη παρα της πλησιον σκευη αργυρα και χρυσα και ιματισμον | 2 Dirai adunque a tutto il popolo, che l'uomo addimandi dall'amico suo, e la femina dalla vicina sua, li vaselli d'ariento e d'oro. |
3 κυριος δε εδωκεν την χαριν τω λαω αυτου εναντιον των αιγυπτιων και εχρησαν αυτοις και ο ανθρωπος μωυσης μεγας εγενηθη σφοδρα εναντιον των αιγυπτιων και εναντιον φαραω και εναντιον παντων των θεραποντων αυτου | 3 E darà lo Signore grazia allo popolo suo (cioè a voi) innanzi di quelli d'Egitto. E fu Moisè uomo molto grande nella terra d'Egitto, innanzi alli servi di Faraone e ad ogni popolo. |
4 και ειπεν μωυσης ταδε λεγει κυριος περι μεσας νυκτας εγω εισπορευομαι εις μεσον αιγυπτου | 4 E dice: questo dice lo Signore: nella mezza notte verrò in Egitto; |
5 και τελευτησει παν πρωτοτοκον εν γη αιγυπτω απο πρωτοτοκου φαραω ος καθηται επι του θρονου και εως πρωτοτοκου της θεραπαινης της παρα τον μυλον και εως πρωτοτοκου παντος κτηνους | 5 e moriranno tutti li, primigeniti nelle terre degli Egizii, dal primogenito di Faraone il quale siede nel soglio suo, insino al primogenito dell' ancilla la quale è alla macina, e tutti li primigeniti delle bestie. |
6 και εσται κραυγη μεγαλη κατα πασαν γην αιγυπτου ητις τοιαυτη ου γεγονεν και τοιαυτη ουκετι προστεθησεται | 6 E sarà lo clamore grande in tutta la terra d'Egitto, quale innanzi non fue mai, e poscia non dee essere. |
7 και εν πασι τοις υιοις ισραηλ ου γρυξει κυων τη γλωσση αυτου απο ανθρωπου εως κτηνους οπως ειδης οσα παραδοξασει κυριος ανα μεσον των αιγυπτιων και του ισραηλ | 7 Ma appresso tutti li figliuoli d'Israel non mugghierà lo cane, dall'uomo insino alli animali acciò che voi sappiate con quanto miracolo divida lo Signore (quelli di] Egitto da quelli d'Israel. |
8 και καταβησονται παντες οι παιδες σου ουτοι προς με και προκυνησουσιν με λεγοντες εξελθε συ και πας ο λαος σου ου συ αφηγη και μετα ταυτα εξελευσομαι εξηλθεν δε μωυσης απο φαραω μετα θυμου | 8 E verranno tutti questi tuoi servi a me, e adoreranno me, e diranno: pàrtiti tu, e tutto il popolo il quale è soggetto a te. Dopo queste cose sì partiremo. |
9 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ουκ εισακουσεται υμων φαραω ινα πληθυνων πληθυνω μου τα σημεια και τα τερατα εν γη αιγυπτω | 9 E uscì da Faraone molto irato. E disse lo Signore a Moisè: non udirà voi Faraone, acciò molti segni sieno fatti nella terra d'Egitto. |
10 μωυσης δε και ααρων εποιησαν παντα τα σημεια και τα τερατα ταυτα εν γη αιγυπτω εναντιον φαραω εσκληρυνεν δε κυριος την καρδιαν φαραω και ουκ ηθελησεν εξαποστειλαι τους υιους ισραηλ εκ γης αιγυπτου | 10 Ma Moisè ed Aaron fecero tutti li segni e le maraviglie, le quali scritte sono, innanzi a Faraone. E indurò lo Signore lo cuore di Faraone; nè non lasciò li figliuoli d'Israel uscire della terra sua. |