A zsoltárok könyve 44

KÁLDI-NEOVULGÁTA	Biblia Tysiąclecia
1 A karvezetőnek. Maszkíl, Kóré fiaitól.	1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca.
2 Isten, tulajdon fülünkkel hallottuk, atyáink beszélték el nekünk, mit műveltél napjaikban, a hajdankor napjaiban.	2 Boże, słyszeliśmy na własne uszy: ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych.
3 Nemzeteket szórt szét kezed, őket pedig elültetted, népeket sanyargattál meg, őket pedig kiterjesztetted.	3 Ty własną ręką wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś, starłeś narody, a im dałeś przestrzeń.
4 Nem kardjukkal szereztek országot, s nem karjuk juttatta diadalra őket, hanem a te jobbod, a te karod, s arcod ragyogása, mert bennük lelted kedvedet.	4 Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
5 Te vagy az én királyom és Istenem, te küldesz segítséget Jákobnak.	5 Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie.
6 Általad ökleljük ellenségeinket, neveddel tiporjuk le támadóinkat.	6 Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje.
7 Mert nem az íjamban bízom, nem a kardom hoz szabadulást nekem.	7 Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił;
8 Sanyargatóinktól te mentesz meg minket, és te szégyeníted meg gyűlölőinket.	8 lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą.
9 Mindennap Istenben dicsekszünk, és a te nevedet magasztaljuk mindörökké.	9 W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię.
10 De most elvetettél és szégyenben hagytál minket, nem vonultál ki seregeinkkel, ó Isten.	10 A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami;
11 Megfutamítottál ellenségeink előtt, és gyűlölőink fosztogatnak minket.	11 sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
12 Vágójuhok gyanánt odaadtál minket, szétszórtál a nemzetek között.	12 Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan.
13 Népedet ár nélkül eladtad, nem lettél gazdagabb a cserével.	13 Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży.
14 Kiszolgáltattál szomszédaink gyalázásának, azok nevetésének és gúnyolódásának, akik körülöttünk laknak.	14 Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia.
15 Példabeszédül vetettél minket a nemzeteknek, fejüket csóválgatják fölöttünk a népek.	15 Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami.
16 Egész nap szemem előtt van szégyenem, s arcom gyalázata elborít engem,	16 Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa,
17 hogy gúnyolódót és szidalmazót kell hallanom, ellenséget és üldözőt kell látnom.	17 na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela.
18 Mindez ránk szakadt, pedig mi nem feledtünk el téged, nem szegtük meg szövetségedet.	18 Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza,
19 Szívünk nem fordult el tőled, és nem tértek el ösvényeink a te utaidtól,	19 ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,
20 noha kiűztél minket a sakálok helyére, és beborítottál minket a halál árnyékával.	20 kiedy nas starłeś w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem.
21 Ha Istenünk nevét elfeledtük volna, ha más istenek felé tártuk volna kezünket,	21 Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga,
22 nemde számonkérné azt Isten? Hiszen ő ismeri a szív rejtekeit.	22 czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca?
23 Ámde minket mindenkor teérted gyilkolnak, és levágásra szánt juhoknak tartanak.	23 Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
24 Ébredj fel, miért alszol, Uram? Ébredj fel, ne taszíts el végleg!	24 Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!
25 Miért fordítod el arcodat, s felejted el ínségünket és szorongatásunkat?	25 Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym?
26 Hisz lelkünk a porba hanyatlott, testünk a földhöz tapadt. Kelj, Uram, segítségünkre, és irgalmadban válts meg minket!	26 Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało do ziemi.
	27 Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość!