Job 9

BIBLIA	Biblia Tysiąclecia
1 Job tomó la palabra y dijo:	1 Hiob na to tak odpowiedział:
2 Bien sé yo, en verdad, que es así: ¿cómo ante Dios puede ser justo un hombre?	2 Istotnie. Ja wiem, że to prawda, Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
3 A quien pretenda litigar con él, no le responderá ni una vez entre mil.	3 Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.
4 Entre los más sabios, entre los más fuertes, ¿quién le hizo frente y salió bien librado?	4 Umysł to mądry, a siła potężna. Któż Mu przeciwny nie padnie?
5 El traslada los montes sin que se den cuenta, y los zarandea en su furor.	5 W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie,
6 El sacude la tierra de su sitio, y se tambalean sus columnas.	6 On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.
7 A su veto el sol no se levanta, y pone un sello a las estrellas.	7 On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.
8 El solo desplegó los Cielos, y holló la espalda de la Mar.	8 On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;
9 El hizo la Osa y Orión, las Cabrillas y las Cámaras del Sur.	9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.
10 Es autor de obras grandiosas, insondables, de maravillas sin número.	10 On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.
11 Si pasa junto a mí, yo no le veo, si se desliza, no le advierto.	11 Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.
12 Si en algo hace presa, ¿quién le estorbará? ¿quién le dirá: «¿Qué es lo que haces?»	12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: Co robisz?
13 Dios no cede en su cólera: bajo él quedan postrados los esbirros de Ráhab.	13 Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki Rahaba.
14 ¡Cuánto menos podré yo defenderme y rebuscar razones frente a él!	14 Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?
15 Aunque tuviera razón, no hallaría respuesta, ¡a mi juez tendría que suplicar!	15 Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.
16 Y aunque le llame y me responda, aún no creo que escuchará mi voz.	16 Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.
17 ¡El, que me aplasta por un pelo, que multiplica sin razón mis heridas,	17 On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.
18 y ni aliento recobrar me deja, sino que me harta de amargura!	18 Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.
19 Si se trata de fuerza, ¡es él el Poderoso! Si de justicia, ¿quién le emplazará?	19 O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?
20 Si me creo justo, su boca me condena, si intachable, me declara perverso.	20 On i prawym zamknie usta, mam słuszność, a winnnym mnie uzna.
21 ¿Soy intachable? ¡Ni yo mismo me conozco, y desprecio mi vida!	21 Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.
22 Pero todo da igual, y por eso digo: él extermina al intachable y al malvado.	22 Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy.
23 Si un azote acarrea la muerte de improviso, él se ríe de la angustia de los inocentes.	23 Gdy nagła powódź zabija, drwi z cierpień niewinnego;
24 En un país sujeto al poder de un malvado, él pone un velo en el rostro de sus jueces: si no es él, ¿quién puede ser?	24 ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?
25 Mis días han sido más raudos que un correo, se han ido sin ver la dicha.	25 Szybsze me dni niźli biegacz, ciekają, nie zaznawszy szczęścia,
26 Se han deslizado lo mismo que canoas de junco, como águila que cae sobre la presa.	26 mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.
27 Si digo: «Voy a olvidar mis quejas, mudaré de semblante para ponerme alegre»,	27 Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -
28 me asalta el temor de todos mis pesares, pues sé que tú no me tendrás por inocente.	28 drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.
29 Y si me he hecho culpable, ¿para qué voy a fatigarme en vano?	29 Jestem grzesznikiem, przyznaję. Więc po co się męczę na próżno?
30 Aunque me lave con jabón, y limpie mis manos con lejía,	30 Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;
31 tú me hundes en el lodo, y mis propios vestidos tienen horror de mí.	31 umieścisz mnie tam, na dole. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.
32 Que él no es un hombre como yo, para que le responda, para comparecer juntos en juicio.	32 Nie człowiek to, aby Mu odrzec: Razem stawajmy u sądu!
33 No hay entre nosotros árbitro que ponga su mano entre los dos,	33 Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?
34 y que de mí su vara aparte para que no me espante su terror.	34 Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,
35 Pero hablaré sin temerle, pues yo no soy así para mí mismo.	35 bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.