Deuxième livre de Samuel 9

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 David demanda: “Y a-t-il encore un survivant dans la famille de Saül pour que je le traite avec bonté en souvenir de Jonathan?”	1 και ειπεν δαυιδ ει εστιν ετι υπολελειμμενος τω οικω σαουλ και ποιησω μετ' αυτου ελεος ενεκεν ιωναθαν
2 Or la famille de Saül avait un intendant qui se nommait Siba. On le conduisit auprès de David et le roi lui dit: “Tu es bien Siba?” Il répondit: “Pour te servir.”	2 και εκ του οικου σαουλ παις ην και ονομα αυτω σιβα και καλουσιν αυτον προς δαυιδ και ειπεν προς αυτον ο βασιλευς ει συ ει σιβα και ειπεν εγω δουλος σος
3 Le roi lui demanda: “Reste-t-il encore un survivant de la famille de Saül pour que je le traite avec une bonté digne de Dieu?” Siba répondit au roi: “Il reste encore un fils de Jonathan qui est infirme des deux pieds.”	3 και ειπεν ο βασιλευς ει υπολελειπται εκ του οικου σαουλ ετι ανηρ και ποιησω μετ' αυτου ελεος θεου και ειπεν σιβα προς τον βασιλεα ετι εστιν υιος τω ιωναθαν πεπληγως τους ποδας
4 “Où est-il?” demanda le roi. Siba répondit au roi: “Il est dans la maison de Makir, fils d’Ammiel, à Lo-Débar.”	4 και ειπεν ο βασιλευς που ουτος και ειπεν σιβα προς τον βασιλεα ιδου εν οικω μαχιρ υιου αμιηλ εκ της λαδαβαρ
5 Le roi David l’envoya donc chercher à la maison de Makir, fils d’Ammiel à Lo-Débar.	5 και απεστειλεν ο βασιλευς δαυιδ και ελαβεν αυτον εκ του οικου μαχιρ υιου αμιηλ εκ της λαδαβαρ
6 Quand Méribaal, fils de Jonathan, fils de Saül, arriva auprès de David, il se prosterna le visage contre terre. David lui dit: “Méribaal!” Il répondit: “Je suis ton serviteur.”	6 και παραγινεται μεμφιβοσθε υιος ιωναθαν υιου σαουλ προς τον βασιλεα δαυιδ και επεσεν επι προσωπον αυτου και προσεκυνησεν αυτω και ειπεν αυτω δαυιδ μεμφιβοσθε και ειπεν ιδου ο δουλος σου
7 Alors David lui dit: “Ne crains rien, je veux te traiter avec bonté à cause de ton père Jonathan. Je te rendrai toutes les terres de Saül ton ancêtre, et tous les jours tu prendras tes repas à ma table.”	7 και ειπεν αυτω δαυιδ μη φοβου οτι ποιων ποιησω μετα σου ελεος δια ιωναθαν τον πατερα σου και αποκαταστησω σοι παντα αγρον σαουλ πατρος του πατρος σου και συ φαγη αρτον επι της τραπεζης μου δια παντος
8 Il se prosterna de nouveau et dit: “Qui est ton serviteur, pour que tu fasses attention à un chien crevé tel que moi?”	8 και προσεκυνησεν μεμφιβοσθε και ειπεν τις ειμι ο δουλος σου οτι επεβλεψας επι τον κυνα τον τεθνηκοτα τον ομοιον εμοι
9 Le roi convoqua Siba, le serviteur de Saül, et lui dit: “Je donne au fils de ton maître tout ce qui appartenait à Saül et à sa famille.	9 και εκαλεσεν ο βασιλευς σιβα το παιδαριον σαουλ και ειπεν προς αυτον παντα οσα εστιν τω σαουλ και ολω τω οικω αυτου δεδωκα τω υιω του κυριου σου
10 Tu travailleras pour lui la terre avec tes fils et tes esclaves, tu en récolteras les fruits, et ainsi tu assureras à la famille de ton maître la nourriture dont elle a besoin. Mais Méribaal, le fils de ton maître, prendra tous les jours ses repas à ma table.” Siba avait 15 fils et 20 esclaves,	10 και εργα αυτω την γην συ και οι υιοι σου και οι δουλοι σου και εισοισεις τω υιω του κυριου σου αρτους και εδεται αυτους και μεμφιβοσθε υιος του κυριου σου φαγεται δια παντος αρτον επι της τραπεζης μου και τω σιβα ησαν πεντεκαιδεκα υιοι και εικοσι δουλοι
11 il répondit au roi: “Ton serviteur fera tout ce que mon seigneur le roi a commandé à son serviteur.” Ainsi Méribaal prenait ses repas à la table de David comme l’un des fils du roi,	11 και ειπεν σιβα προς τον βασιλεα κατα παντα οσα εντεταλται ο κυριος μου ο βασιλευς τω δουλω αυτου ουτως ποιησει ο δουλος σου και μεμφιβοσθε ησθιεν επι της τραπεζης δαυιδ καθως εις των υιων του βασιλεως
12 Méribaal avait un petit garçon qui se nommait Mika. Tous les gens de la maison de Siba travaillaient pour Méribaal,	12 και τω μεμφιβοσθε υιος μικρος και ονομα αυτω μιχα και πασα η κατοικησις του οικου σιβα δουλοι του μεμφιβοσθε
13 Mais Méribaal résidait à Jérusalem où il prenait tous les jours ses repas à la table du roi. Il était infirme de ses deux pieds.	13 και μεμφιβοσθε κατωκει εν ιερουσαλημ οτι επι της τραπεζης του βασιλεως δια παντος ησθιεν και αυτος ην χωλος αμφοτεροις τοις ποσιν αυτου