Ad Corinthios II - 6

¹Adiuvantes autem et exhor tamur, ne in vacuum gratiam Dei recipiatis ²— ait enim:
“ Tempore accepto exaudivi te
et in die salutis adiuvi te ”;
ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis — ³nemini dantes ullamoffensionem, ut non vituperetur ministerium, ⁴sed in omnibus exhibentesnosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, innecessitatibus, in angustiis, ⁵in plagis, in carceribus, in seditionibus, inlaboribus, in vigiliis, in ieiuniis, ⁶in castitate, in scientia, inlonganimitate, in suavitate, in Spiritu Sancto, in caritate non ficta, ⁷inverbo veritatis, in virtute Dei; per arma iustitiae a dextris et sinistris, ⁸per gloriam et ignobilitatem, per infamiam et bonam famam; ut seductores, etveraces; ⁹sicut qui ignoti, et cogniti; quasi morientes, et ecce vivimus; utcastigati, et non mortificati; ¹⁰quasi tristes, semper autem gaudentes; sicutegentes, multos autem locupletantes; tamquam nihil habentes, et omniapossidentes.
¹¹Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est. ¹²Nonangustiamini in nobis, sed angustiamini in visceribus vestris; ¹³eandem autemhabentes remunerationem, tamquam filiis dico, dilatamini et vos.
¹⁴Nolite iugum ducere cum infidelibus! Quae enim participatio iustitiae cuminiquitate? Aut quae societas luci ad tenebras? ¹⁵Quae autem conventio Christicum Beliar, aut quae pars fideli cum infideli? ¹⁶Qui autem consensus templo Deicum idolis? Vos enim estis templum Dei vivi; sicut dicit Deus:
“ Inhabitabo in illis et inambulabo
et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus.
¹⁷Propter quod exite de medio eorum
et separamini, dicit Dominus,
et immundum ne tetigeritis;
et ego recipiam vos
¹⁸et ero vobis in Patrem,
et vos eritis mihi in filios et filias,
dicit Dominus omnipotens ”.