Isaiæ - 6

¹In anno, quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum edentem super soliumexcelsum et elevatum; et fimbriae eius replebant templum.
²Seraphim stabantiuxta eum; sex alae uni et sex alae alteri: duabus velabat faciem suam et duabusvelabat pedes suos et duabus volabat.
³Et clamabat alter ad alterum et dicebat:“ Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus exercituum;plena est omnis terra gloria eius ”.
⁴Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus repleta estfumo.
⁵Et dixi:“ Vae mihi, quia perii!Quia vir pollutus labiis ego sumet in medio populi polluta labia habentis ego habitoet regem, Dominum exercituum, vidi oculis meis ”.
⁶Et volavit ad me unus de seraphim, et in manu eius calculus, quem forcipetulerat de altari,
⁷et tetigit os meum et dixit:“ Ecce tetigit hoc labia tua,et auferetur iniquitas tua,et peccatum tuum mundabitur ”.
⁸Et audivi vocem Domini dicentis: “ Quem mittam? Et quis ibit nobis? ”. Etdixi: “ Ecce ego, mitte me ”.
⁹Et dixit: “ Vade, et dices populo huic:“Audientes audite et nolite intellegere,et videntes videte et nolite cognoscere”.
¹⁰Pingue redde cor populi huiuset aures eius aggravaet oculos eius excaeca,ne forte videat oculis suiset auribus suis audiatet corde suo intellegat et convertaturet sanetur ”.
¹¹Et dixi: “ Usquequo, Domine? ”. Et dixit:“ Donec desolenturcivitates absque habitatore,et domus sine homine,et terra relinquatur deserta ”.
¹²Et longe adducet Dominus homines,et magna erit desolatio in medio terrae;
¹³et adhuc in ea decimatio,et rursus excisioni tradetursicut terebinthus et sicut quercus,in quibus deiectis manebit aliquid stabile.Semen sanctum erit id quod steterit in ea.