Sapientia - 18

¹Sanctis autem tuis maxima erat lux;et horum quidem vocem illi audiebant, sed figuram non videbantet, quia non et ipsi eadem passi erant, magnificabant;
²quoniam autem, qui ante laesi erant, non laedebant, gratias agebantet, quod eos ante distulissent, donum petebant.
³Propter quod ignis ardentem columnam,ducem ignotae viae,et solem sine laesura gloriosae peregrinationis praestitisti.
⁴Digni quidem illi carere luceet pati carcerem tenebrarum,qui inclusos custodierant filios tuos,per quos incipiebat incorruptum legis lumen saeculo dari.
⁵Cum cogitarent iustorum occidere infantesC et uno exposito filio et liberato — in traductionem illorum multitudinemfiliorum abstulistiet pariter illos perdidisti in aqua valida.
⁶Illa nox ante cognita est a patribus nostris,ut vere scientes, quibus iuramentis crediderunt,animaequiores essent.
⁷Suscepta est a populo tuo sanitas quidem iustorum,iniustorum autem exterminatio;
⁸sicut enim punivisti adversarios,sic et nos provocans magnificasti.
⁹Absconse enim sacrificabant iusti pueri bonorumet divinitatis legem in concordia disposuerunt;similiter et bona et pericula recepturos sanctospatrum iam ante decantantes laudes.
¹⁰Resonabat autem inconveniens inimicorum clamor,et flebilis perferebatur vox ploratorum infantium.
¹¹Simili autem poena servus cum domino afflictus est,et popularis homo regi similia passus;
¹²similiter ergo omnes uno nomine mortismortuos habebant innumerabiles.Nec enim ad sepeliendum vivi sufficiebant,quoniam uno momento,quae erat praeclarior generatio illorum, exterminata erat.
¹³De omnibus enim non credentes propter veneficia,in exterminio primogenitorumconfessi sunt populum filium Dei esse.
¹⁴Cum enim quietum silentium contineret omnia,et nox in suo cursu medium iter haberet,
¹⁵omnipotens sermo tuus de caelo a regalibus sedibusdurus bellator in mediam exterminii terram prosilivit,gladium acutum insimulatum imperium tuum portans;
¹⁶et stans replevit omnia morteet usque ad caelum attingebat stans in terra.
¹⁷Tunc continuo visus somniorum terribilium turbaverunt illos,et timores supervenerunt insperati,
¹⁸et alius alibi proiectus semivivus,propter quam moriebatur causam, demonstrabat.
¹⁹Visiones enim, quae illos turbaverunt, haec praemonebant,ne inscii quare mala patiebantur, perirent.
²⁰Tetigit autem et iustos tentatio mortis,et interitus in eremo factus est multitudinis,sed non diu permansit ira tua.
²¹Properans enim homo sine querela propugnavit,proferens servitutis suae scutum:orationem et per incensum deprecationem;restitit irae et finem imposuit necessitati,ostendens quoniam tuus est famulus.
²²Vicit autem iram non in virtute corporis,nec armaturae potentia,sed verbo illum, qui se vexabat, subiecit,iuramenta parentum et testamentum commemorans.
²³Cum enim iam acervatim cecidissent super alterutrum mortui,interstitit et amputavit impetumet divisit illam, quae ad vivos ducebat, viam.
²⁴In veste enim poderis, quam habebat, totus erat orbis terrarum,et parentum magnalia in quattuor ordinum lapidum sculptura, et magnificentia tuain diademate capitis illius.
²⁵His cessit, qui exterminabat, et haec extimuit;erat enim sola tentatio irae sufficiens.