Scrutatio

Venerdi, 29 marzo 2024 - Santi Simplicio e Costantino ( Letture di oggi)

Giobbe 8


font
NOVA VULGATABIBBIA
1 Respondens autem Baldad Suhites dixit:
1 Allora prese a dire Bildad il Suchita:

2 “ Usquequo loqueris talia,
et spiritus vehemens sermones oris tui?
2 Fino a quando dirai queste cose
e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
3 Numquid Deus supplantat iudicium,
aut Omnipotens subvertit, quod iustum est?
3 Può forse Dio deviare il diritto
o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
4 Et si filii tui peccaverunt ei,
et dimisit eos in manu iniquitatis suae,
4 Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui,
li ha messi in balìa della loro iniquità.
5 tu tamen, si diluculo consurrexeris ad Deum
et Omnipotentem fueris deprecatus,
5 Se tu cercherai Dio
e implorerai l'Onnipotente,
6 si mundus et rectus incesseris,
statim evigilabit ad te
et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae;
6 se puro e integro tu sei,
fin d'ora veglierà su di te
e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
7 in tantum ut, si priora tua fuerint parva,
et novissima tua multiplicentur nimis.
7 piccola cosa sarà la tua condizione di prima,
di fronte alla grandezza che avrà la futura.
8 Interroga enim generationem pristinam
et diligenter investiga patrum memoriam.
8 Chiedilo infatti alle generazioni passate,
poni mente all'esperienza dei loro padri,
9 Hesterni quippe sumus et ignoramus,
quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.
9 perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo,
come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
10 Nonne ipsi docebunt te, loquentur tibi
et de corde suo proferent eloquia?
10 Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno
traendo le parole dal cuore?
11 Numquid virere potest scirpus absque umore,
aut crescere carectum sine aqua?
11 Cresce forse il papiro fuori della palude
e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu,
ante omnes herbas arescit.
12 È ancora verde, non buono per tagliarlo,
e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum,
et spes impii peribit.
13 Tale il destino di chi dimentica Dio,
così svanisce la speranza dell'empio;
14 Cuius spes filum tenue,
et sicut tela aranearum fiducia eius.
14 la sua fiducia è come un filo
e una tela di ragno è la sua sicurezza:
15 Innitetur super domum suam et nonstabit;
fulciet eam et non consurget.
15 si appoggi alla sua casa, essa non resiste,
vi si aggrappi, ma essa non regge.
16 Umectus videtur, antequam veniat sol,
et in horto suo germen eius egredietur.
16 Rigoglioso sia pure in faccia al sole
e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur,
et inter lapides commorabitur.
17 sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici,
tra le pietre attinga la vita.
18 Si absorbuerit eum de loco suo,
negabit eum et dicet: “Non novi te”.
18 Se lo si toglie dal suo luogo,
questo lo rinnega: "Non t'ho mai visto!".
19 Haec est enim laetitia viae eius,
ut rursum de terra alii germinentur.
19 Ecco la gioia del suo destino
e dalla terra altri rispuntano.
20 Deus non proiciet simplicem
nec porriget manum malignis,
20 Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro,
e non sostiene la mano dei malfattori.
21 donec impleatur risu os tuum,
et labia tua iubilo.
21 Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso
e le tue labbra di gioia.
22 Qui oderunt te, induentur confusione,
et tabernaculum impiorum non subsistet ”.
22 I tuoi nemici saran coperti di vergogna
e la tenda degli empi più non sarà.