Jó 9

VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Et respondens Job, ait :	1 Hiob na to tak odpowiedział:
2 Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo.	2 Istotnie. Ja wiem, że to prawda, Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.	3 Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.
4 Sapiens corde est, et fortis robore : quis restitit ei, et pacem habuit ?	4 Umysł to mądry, a siła potężna. Któż Mu przeciwny nie padnie?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.	5 W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie,
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur.	6 On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.
7 Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.	7 On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.
8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.	8 On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;
9 Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri.	9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.	10 On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.
11 Si venerit ad me, non videbo eum ; si abierit, non intelligam.	11 Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei ? vel quis dicere potest : Cur ita facis ?	12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: Co robisz?
13 Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.	13 Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki Rahaba.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo ?	14 Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?
15 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo : sed meum judicem deprecabor.	15 Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.	16 Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.	17 On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.	18 Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est ; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.	19 O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?
20 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me ; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.	20 On i prawym zamknie usta, mam słuszność, a winnnym mnie uzna.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.	21 Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.
22 Unum est quod locutus sum : et innocentem et impium ipse consumit.	22 Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy.
23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.	23 Gdy nagła powódź zabija, drwi z cierpień niewinnego;
24 Terra data est in manus impii ; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est ?	24 ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore ; fugerunt, et non viderunt bonum.	25 Szybsze me dni niźli biegacz, ciekają, nie zaznawszy szczęścia,
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes ; sicut aquila volans ad escam.	26 mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.
27 Cum dixero : Nequaquam ita loquar : commuto faciem meam, et dolore torqueor.	27 Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.	28 drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi ?	29 Jestem grzesznikiem, przyznaję. Więc po co się męczę na próżno?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ,	30 Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;
31 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.	31 umieścisz mnie tam, na dole. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo ; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.	32 Nie człowiek to, aby Mu odrzec: Razem stawajmy u sądu!
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.	33 Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?
34 Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.	34 Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,
35 Loquar, et non timebo eum ; neque enim possum metuens respondere.	35 bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.