Salmi 102
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBBIA |
---|---|
1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit. | 1 'Preghiera di un afflitto che è stanco' 'e sfoga dinanzi a Dio la sua angoscia'. |
2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. | 2 Signore, ascolta la mia preghiera, a te giunga il mio grido. |
3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. | 3 Non nascondermi il tuo volto; nel giorno della mia angoscia piega verso di me l'orecchio. Quando ti invoco: presto, rispondimi. |
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. | 4 Si dissolvono in fumo i miei giorni e come brace ardono le mie ossa. |
5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum. | 5 Il mio cuore abbattuto come erba inaridisce, dimentico di mangiare il mio pane. |
6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae. | 6 Per il lungo mio gemere aderisce la mia pelle alle mie ossa. |
7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis. | 7 Sono simile al pellicano del deserto, sono come un gufo tra le rovine. |
8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto. | 8 Veglio e gemo come uccello solitario sopra un tetto. |
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant. | 9 Tutto il giorno mi insultano i miei nemici, furenti imprecano contro il mio nome. |
10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam, | 10 Di cenere mi nutro come di pane, alla mia bevanda mescolo il pianto, |
11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me. | 11 davanti alla tua collera e al tuo sdegno, perché mi sollevi e mi scagli lontano. |
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui. | 12 I miei giorni sono come ombra che declina, e io come erba inaridisco. |
13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. | 13 Ma tu, Signore, rimani in eterno, il tuo ricordo per ogni generazione. |
14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus, | 14 Tu sorgerai, avrai pietà di Sion, perché è tempo di usarle misericordia: l'ora è giunta. |
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur. | 15 Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietre e li muove a pietà la sua rovina. |
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam, | 16 I popoli temeranno il nome del Signore e tutti i re della terra la tua gloria, |
17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua. | 17 quando il Signore avrà ricostruito Sion e sarà apparso in tutto il suo splendore. |
18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum. | 18 Egli si volge alla preghiera del misero e non disprezza la sua supplica. |
19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum. | 19 Questo si scriva per la generazione futura e un popolo nuovo darà lode al Signore. |
20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit, | 20 Il Signore si è affacciato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha guardato la terra, |
21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis; | 21 per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i condannati a morte; |
22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem, | 22 perché sia annunziato in Sion il nome del Signore e la sua lode in Gerusalemme, |
23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino. | 23 quando si aduneranno insieme i popoli e i regni per servire il Signore. |
24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: “ Deus meus, | 24 Ha fiaccato per via la mia forza, ha abbreviato i miei giorni. |
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui. | 25 Io dico: Mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni generazione. |
26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli. | 26 In principio tu hai fondato la terra, i cieli sono opera delle tue mani. |
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur. | 27 Essi periranno, ma tu rimani, tutti si logorano come veste, come un abito tu li muterai ed essi passeranno. |
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. | 28 Ma tu resti lo stesso e i tuoi anni non hanno fine. |
29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”. | 29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora, resterà salda davanti a te la loro discendenza. |