Scrutatio

Martedi, 19 marzo 2024 - San Giuseppe ( Letture di oggi)

Psalmi 9


font
VULGATABIBBIA
1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David.1 'Al maestro del coro. In sordina. Salmo. Di Davide.'

2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ;
narrabo omnia mirabilia tua.
2 Loderò il Signore con tutto il cuore
e annunzierò tutte le tue meraviglie.
3 Lætabor et exsultabo in te ;
psallam nomini tuo, Altissime.
3 Gioisco in te ed esulto,
canto inni al tuo nome, o Altissimo.

4 In convertendo inimicum meum retrorsum ;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
4 Mentre i miei nemici retrocedono,
davanti a te inciampano e periscono,
5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
5 perché hai sostenuto il mio diritto e la mia causa;
siedi in trono giudice giusto.

6 Increpasti gentes, et periit impius :
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
6 Hai minacciato le nazioni, hai sterminato l'empio,
il loro nome hai cancellato in eterno, per sempre.
7 Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu ;
7 Per sempre sono abbattute le fortezze del nemico,
è scomparso il ricordo delle città che hai distrutte.

8 et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,
8 Ma il Signore sta assiso in eterno;
erige per il giudizio il suo trono:
9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate :
judicabit populos in justitia.
9 giudicherà il mondo con giustizia,
con rettitudine deciderà le cause dei popoli.

10 Et factus est Dominus refugium pauperi ;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
10 Il Signore sarà un riparo per l'oppresso,
in tempo di angoscia un rifugio sicuro.
11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
11 Confidino in te quanti conoscono il tuo nome,
perché non abbandoni chi ti cerca, Signore.

12 Psallite Domino qui habitat in Sion ;
annuntiate inter gentes studia ejus :
12 Cantate inni al Signore, che abita in Sion,
narrate tra i popoli le sue opere.
13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ;
non est oblitus clamorem pauperum.
13 Vindice del sangue, egli ricorda,
non dimentica il grido degli afflitti.

14 Miserere mei, Domine :
vide humilitatem meam de inimicis meis,
14 Abbi pietà di me, Signore,
vedi la mia miseria, opera dei miei nemici,
tu che mi strappi dalle soglie della morte,
15 qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :
15 perché possa annunziare le tue lodi,
esultare per la tua salvezza
alle porte della città di Sion.

16 exultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.
16 Sprofondano i popoli nella fossa che hanno scavata,
nella rete che hanno teso si impiglia il loro piede.
17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
17 Il Signore si è manifestato, ha fatto giustizia;
l'empio è caduto nella rete, opera delle sue mani.

18 Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
18 Tornino gli empi negli inferi,
tutti i popoli che dimenticano Dio.
19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ;
patientia pauperum non peribit in finem.
19 Perché il povero non sarà dimenticato,
la speranza degli afflitti non resterà delusa.

20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo :
judicentur gentes in conspectu tuo.
20 Sorgi, Signore, non prevalga l'uomo:
davanti a te siano giudicate le genti.
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.
21 Riempile di spavento, Signore,
sappiano le genti che sono mortali.
22 Ut quid, Domine, recessisti longe ;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?
22 Perché, Signore, stai lontano,
nel tempo dell'angoscia ti nascondi?
23 Dum superbit impius, incenditur pauper :
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
23 Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio
e cade nelle insidie tramate.
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.
24 L'empio si vanta delle sue brame,
l'avaro maledice, disprezza Dio.
25 Exacerbavit Dominum peccator :
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
25 L'empio insolente disprezza il Signore:
"Dio non se ne cura: Dio non esiste";
questo è il suo pensiero.

26 Non est Deus in conspectu ejus ;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus ;
omnium inimicorum suorum dominabitur.
26 Le sue imprese riescono sempre.
Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi:
disprezza tutti i suoi avversari.

27 Dixit enim in corde suo : Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.
27 Egli pensa: "Non sarò mai scosso,
vivrò sempre senza sventure".
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ;
sub lingua ejus labor et dolor.
28 Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca,
sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso.
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.
29 Sta in agguato dietro le siepi,
dai nascondigli uccide l'innocente.
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem ;
rapere pauperem dum attrahit eum.
30 I suoi occhi spiano l'infelice,
sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo.
Sta in agguato per ghermire il misero,
ghermisce il misero attirandolo nella rete.
31 In laqueo suo humiliabit eum ;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
31 Infierisce di colpo sull'oppresso,
cadono gl'infelici sotto la sua violenza.
32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ;
avertit faciem suam, ne videat in finem.
32 Egli pensa: "Dio dimentica,
nasconde il volto, non vede più nulla".

33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ;
ne obliviscaris pauperum.
33 Sorgi, Signore, alza la tua mano,
non dimenticare i miseri.
34 Propter quid irritavit impius Deum ?
dixit enim in corde suo : Non requiret.
34 Perché l'empio disprezza Dio
e pensa: "Non ne chiederà conto"?

35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper ;
orphano tu eris adjutor.
35 Eppure tu vedi l'affanno e il dolore,
tutto tu guardi e prendi nelle tue mani.
A te si abbandona il misero,
dell'orfano tu sei il sostegno.
Spezza il braccio dell'empio e del malvagio;
36 Contere brachium peccatoris et maligni ;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.
36 Punisci il suo peccato e più non lo trovi.

37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ;
peribitis, gentes, de terra illius.
37 Il Signore è re in eterno, per sempre:
dalla sua terra sono scomparse le genti.
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ;
præparationem cordis eorum audivit auris tua :
38 Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri,
rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio
39 judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
39 per far giustizia all'orfano e all'oppresso;
e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra.