Scrutatio

Martedi, 19 marzo 2024 - San Giuseppe ( Letture di oggi)

Psalmi 104


font
VULGATABIBBIA
1 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ;
annuntiate inter gentes opera ejus.
1 Benedici il Signore, anima mia,
Signore, mio Dio, quanto sei grande!
Rivestito di maestà e di splendore,
2 Cantate ei, et psallite ei ;
narrate omnia mirabilia ejus.
2 avvolto di luce come di un manto.
Tu stendi il cielo come una tenda,
3 Laudamini in nomine sancto ejus ;
lætetur cor quærentium Dominum.
3 costruisci sulle acque la tua dimora,
fai delle nubi il tuo carro,
cammini sulle ali del vento;
4 Quærite Dominum, et confirmamini ;
quærite faciem ejus semper.
4 fai dei venti i tuoi messaggeri,
delle fiamme guizzanti i tuoi ministri.

5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ;
prodigia ejus, et judicia oris ejus :
5 Hai fondato la terra sulle sue basi,
mai potrà vacillare.
6 semen Abraham servi ejus ;
filii Jacob electi ejus.
6 L'oceano l'avvolgeva come un manto,
le acque coprivano le montagne.
7 Ipse Dominus Deus noster ;
in universa terra judicia ejus.
7 Alla tua minaccia sono fuggite,
al fragore del tuo tuono hanno tremato.
8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ;
verbi quod mandavit in mille generationes :
8 Emergono i monti, scendono le valli
al luogo che hai loro assegnato.
9 quod disposuit ad Abraham,
et juramenti sui ad Isaac :
9 Hai posto un limite alle acque: non lo passeranno,
non torneranno a coprire la terra.

10 et statuit illud Jacob in præceptum,
et Israël in testamentum æternum,
10 Fai scaturire le sorgenti nelle valli
e scorrono tra i monti;
11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan,
funiculum hæreditatis vestræ :
11 ne bevono tutte le bestie selvatiche
e gli ònagri estinguono la loro sete.
12 cum essent numero brevi,
paucissimi, et incolæ ejus.
12 Al di sopra dimorano gli uccelli del cielo,
cantano tra le fronde.

13 Et pertransierunt de gente in gentem,
et de regno ad populum alterum.
13 Dalle tue alte dimore irrighi i monti,
con il frutto delle tue opere sazi la terra.
14 Non reliquit hominem nocere eis :
et corripuit pro eis reges.
14 Fai crescere il fieno per gli armenti
e l'erba al servizio dell'uomo,
perché tragga alimento dalla terra:
15 Nolite tangere christos meos,
et in prophetis meis nolite malignari.
15 il vino che allieta il cuore dell'uomo;
l'olio che fa brillare il suo volto
e il pane che sostiene il suo vigore.

16 Et vocavit famem super terram,
et omne firmamentum panis contrivit.
16 Si saziano gli alberi del Signore,
i cedri del Libano da lui piantati.
17 Misit ante eos virum :
in servum venumdatus est, Joseph.
17 Là gli uccelli fanno il loro nido
e la cicogna sui cipressi ha la sua casa.
18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ;
ferrum pertransiit animam ejus :
18 Per i camosci sono le alte montagne,
le rocce sono rifugio per gli iràci.

19 donec veniret verbum ejus.
Eloquium Domini inflammavit eum.
19 Per segnare le stagioni hai fatto la luna
e il sole che conosce il suo tramonto.
20 Misit rex, et solvit eum ;
princeps populorum, et dimisit eum.
20 Stendi le tenebre e viene la notte
e vagano tutte le bestie della foresta;
21 Constituit eum dominum domus suæ,
et principem omnis possessionis suæ :
21 ruggiscono i leoncelli in cerca di preda
e chiedono a Dio il loro cibo.
22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum,
et senes ejus prudentiam doceret.
22 Sorge il sole, si ritirano
e si accovacciano nelle tane.
23 Et intravit Israël in Ægyptum,
et Jacob accola fuit in terra Cham.
23 Allora l'uomo esce al suo lavoro,
per la sua fatica fino a sera.

24 Et auxit populum suum vehementer,
et firmavit eum super inimicos ejus.
24 Quanto sono grandi, Signore,
le tue opere!
Tutto hai fatto con saggezza,
la terra è piena delle tue creature.
25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus,
et dolum facerent in servos ejus.
25 Ecco il mare spazioso e vasto:
lì guizzano senza numero
animali piccoli e grandi.
26 Misit Moysen servum suum ;
Aaron quem elegit ipsum.
26 Lo solcano le navi,
il Leviatàn che hai plasmato
perché in esso si diverta.

27 Posuit in eis verba signorum suorum,
et prodigiorum in terra Cham.
27 Tutti da te aspettano
che tu dia loro il cibo in tempo opportuno.
28 Misit tenebras, et obscuravit ;
et non exacerbavit sermones suos.
28 Tu lo provvedi, essi lo raccolgono,
tu apri la mano, si saziano di beni.
29 Convertit aquas eorum in sanguinem,
et occidit pisces eorum.
29 Se nascondi il tuo volto, vengono meno,
togli loro il respiro, muoiono
e ritornano nella loro polvere.
30 Edidit terra eorum ranas
in penetralibus regum ipsorum.
30 Mandi il tuo spirito, sono creati,
e rinnovi la faccia della terra.

31 Dixit, et venit c?nomyia et ciniphes
in omnibus finibus eorum.
31 La gloria del Signore sia per sempre;
gioisca il Signore delle sue opere.
32 Posuit pluvias eorum grandinem :
ignem comburentem in terra ipsorum.
32 Egli guarda la terra e la fa sussultare,
tocca i monti ed essi fumano.
33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum,
et contrivit lignum finium eorum.
33 Voglio cantare al Signore finché ho vita,
cantare al mio Dio finché esisto.
34 Dixit, et venit locusta,
et bruchus cujus non erat numerus :
34 A lui sia gradito il mio canto;
la mia gioia è nel Signore.

35 et comedit omne f?num in terra eorum,
et comedit omnem fructum terræ eorum.
35 Scompaiano i peccatori dalla terra
e più non esistano gli empi.
Benedici il Signore, anima mia.
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum,
primitias omnis laboris eorum.
37 Et eduxit eos cum argento et auro,
et non erat in tribubus eorum infirmus.
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum,
quia incubuit timor eorum super eos.
39 Expandit nubem in protectionem eorum,
et ignem ut luceret eis per noctem.
40 Petierunt, et venit coturnix,
et pane cæli saturavit eos.
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ :
abierunt in sicco flumina.
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui,
quod habuit ad Abraham puerum suum.
43 Et eduxit populum suum in exsultatione,
et electos suos in lætitia.
44 Et dedit illis regiones gentium,
et labores populorum possederunt :
45 ut custodiant justificationes ejus,
et legem ejus requirant.