Scrutatio

Martedi, 19 marzo 2024 - San Giuseppe ( Letture di oggi)

Jó 8


font
VULGATABIBBIA
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit :1 Allora prese a dire Bildad il Suchita:

2 Usquequo loqueris talia,
et spiritus multiplex sermones oris tui ?
2 Fino a quando dirai queste cose
e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
3 Numquid Deus supplantat judicium ?
aut Omnipotens subvertit quod justum est ?
3 Può forse Dio deviare il diritto
o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei,
et dimisit eos in manu iniquitatis suæ :
4 Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui,
li ha messi in balìa della loro iniquità.
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum,
et Omnipotentem fueris deprecatus ;
5 Se tu cercherai Dio
e implorerai l'Onnipotente,
6 si mundus et rectus incesseris :
statim evigilabit ad te,
et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
6 se puro e integro tu sei,
fin d'ora veglierà su di te
e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva,
et novissima tua multiplicentur nimis.
7 piccola cosa sarà la tua condizione di prima,
di fronte alla grandezza che avrà la futura.
8 Interroga enim generationem pristinam,
et diligenter investiga patrum memoriam
8 Chiedilo infatti alle generazioni passate,
poni mente all'esperienza dei loro padri,
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus,
quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
9 perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo,
come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi,
et de corde suo proferent eloquia.
10 Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno
traendo le parole dal cuore?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ?
aut crescere carectum sine aqua ?
11 Cresce forse il papiro fuori della palude
e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu,
ante omnes herbas arescit.
12 È ancora verde, non buono per tagliarlo,
e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum,
et spes hypocritæ peribit.
13 Tale il destino di chi dimentica Dio,
così svanisce la speranza dell'empio;
14 Non ei placebit vecordia sua,
et sicut tela aranearum fiducia ejus.
14 la sua fiducia è come un filo
e una tela di ragno è la sua sicurezza:
15 Innitetur super domum suam, et non stabit ;
fulciet eam, et non consurget.
15 si appoggi alla sua casa, essa non resiste,
vi si aggrappi, ma essa non regge.
16 Humectus videtur antequam veniat sol,
et in ortu suo germen ejus egredietur.
16 Rigoglioso sia pure in faccia al sole
e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur,
et inter lapides commorabitur.
17 sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici,
tra le pietre attinga la vita.
18 Si absorbuerit eum de loco suo,
negabit eum, et dicet : Non novi te.
18 Se lo si toglie dal suo luogo,
questo lo rinnega: "Non t'ho mai visto!".
19 Hæc est enim lætitia viæ ejus,
ut rursum de terra alii germinentur.
19 Ecco la gioia del suo destino
e dalla terra altri rispuntano.
20 Deus non projiciet simplicem,
nec porriget manum malignis,
20 Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro,
e non sostiene la mano dei malfattori.
21 donec impleatur risu os tuum,
et labia tua jubilo.
21 Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso
e le tue labbra di gioia.
22 Qui oderunt te induentur confusione,
et tabernaculum impiorum non subsistet.
22 I tuoi nemici saran coperti di vergogna
e la tenda degli empi più non sarà.