Scrutatio

Martedi, 19 marzo 2024 - San Giuseppe ( Letture di oggi)

Jó 14


font
VULGATABIBBIA
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
1 L'uomo, nato di donna,
breve di giorni e sazio di inquietudine,
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
2 come un fiore spunta e avvizzisce,
fugge come l'ombra e mai si ferma.
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium ?
3 Tu, sopra un tal essere tieni aperti i tuoi occhi
e lo chiami a giudizio presso di te?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ?
nonne tu qui solus es ?
4 Chi può trarre il puro dall'immondo? Nessuno.
5 Breves dies hominis sunt :
numerus mensium ejus apud te est :
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
5 Se i suoi giorni sono contati,
se il numero dei suoi mesi dipende da te,
se hai fissato un termine che non può oltrepassare,
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
6 distogli lo sguardo da lui e lascialo stare
finché abbia compiuto, come un salariato, la sua
giornata!
7 Lignum habet spem :
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
7 Poiché anche per l'albero c'è speranza:
se viene tagliato, ancora ributta
e i suoi germogli non cessano di crescere;
8 Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
8 se sotto terra invecchia la sua radice
e al suolo muore il suo tronco,
9 ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
9 al sentore dell'acqua rigermoglia
e mette rami come nuova pianta.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est ?
10 L'uomo invece, se muore, giace inerte,
quando il mortale spira, dov'è?
11 Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat :
11 Potranno sparire le acque del mare
e i fiumi prosciugarsi e disseccarsi,
12 sic homo, cum dormierit, non resurget :
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
12 ma l'uomo che giace più non s'alzerà,
finché durano i cieli non si sveglierà,
né più si desterà dal suo sonno.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?
13 Oh, se tu volessi nascondermi nella tomba,
occultarmi, finché sarà passata la tua ira,
fissarmi un termine e poi ricordarti di me!
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
14 Se l'uomo che muore potesse rivivere,
aspetterei tutti i giorni della mia milizia
finché arrivi per me l'ora del cambio!
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi :
operi manuum tuarum porriges dexteram.
15 Mi chiameresti e io risponderei,
l'opera delle tue mani tu brameresti.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti :
sed parce peccatis meis.
16 Mentre ora tu conti i miei passi
non spieresti più il mio peccato:
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
17 in un sacchetto, chiuso, sarebbe il mio misfatto
e tu cancelleresti la mia colpa.
18 Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo :
18 Ohimè! come un monte finisce in una frana
e come una rupe si stacca dal suo posto,
19 lapides excavant aquæ,
et alluvione paulatim terra consumitur :
et hominem ergo similiter perdes.
19 e le acque consumano le pietre,
le alluvioni portano via il terreno:
così tu annienti la speranza dell'uomo.
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret :
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
20 Tu lo abbatti per sempre ed egli se ne va,
tu sfiguri il suo volto e lo scacci.
21 Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
21 Siano pure onorati i suoi figli, non lo sa;
siano disprezzati, lo ignora!
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.
22 Soltanto i suoi dolori egli sente
e piange sopra di sé.